Niedźwiedź polarny 

                     

Niedźwiedź polarny, niedźwiedź biały  – gatunek dużego ssaka drapieżnego z rodziny niedźwiedziowatych, zamieszkującego Arktykę. Jest drapieżnikiem szczytowym w zasięgu swojego występowania. Grube futro i warstwa tłuszczu chronią go przed zimnem. Włosy tworzące sierść niedźwiedzia są półprzezroczyste; sierść jako całość ma zazwyczaj kolor biały lub kremowy, przez co umożliwia zwierzęciu dobry kamuflaż. Skóra ma barwę czarną. Niedźwiedź polarny ma krótki ogon i małe uszy, co pomaga mu redukować utratę ciepła. Stosunkowo mała głowa i długie, zwężające się ku tyłowi ciało nadają mu opływowy kształt przydatny do pływania. Jest ssakiem prowadzącym niemal morski tryb życia, potrzebującym do przetrwania jedynie kawałka pływającego lodu i żywności znajdowanej w wodzie, oraz miejsca do urodzenia i odchowania młodych. Jego systematyczna (łacińska) nazwa Ursus maritimus oznacza „niedźwiedź morski”. Przystosował się do życia na lądzie, morzu i lodzie.

Rozród

Niedźwiedzie polarne są samotnikami, łączą się w pary na krótko, w kwietniu lub maju. W tym czasie samce przemierzają duże przestrzenie w poszukiwaniu bezdzietnych samic, o które toczą zacięte walki. Samice opiekują się potomstwem co najmniej 2 lata i w tym czasie nie zachodzą w ciążę. W październiku i listopadzie niedźwiedzie wygrzebują legowiska najczęściej od strony południowej, w usypanych przez północne wiatry ogromnych zaspach śnieżnych.

Wszystkie niedźwiedzie potrafią wygrzebać swe legowiska, ale zazwyczaj tylko ciężarne samice zapadają w nich w sen na dłuższe okresy. Dojrzałość płciową niedźwiedzie osiągają w wieku 3-5 lat. Ciąża, która trwa 195-265 dni, zazwyczaj kończy się wydaniem na świat dwójki potomstwa, które rodzi się w grudniu lub styczniu. Po urodzeniu młode ważą od 450-900 g. i są wielkości szczura. Rodzą się bez sierści, ślepe i głuche. Kiedy po raz pierwszy wychodzą z legowiska na przełomie maja i kwietnia, są już wielkości kota. Legowisko jest miejscem zaskakująco ciepłym (ok. 15 °C).